طراحی اکولوژیک همواره معتقد است که طبیعت آخرین الگو برای همه طراحی هااست.
بخشی از متن:
اکولوژی (بوم شناسی، پیرامون شناسی، محیط شناسی):
بررسی اثرات متقابل محیط بر موجودات زنده و بررسی تاثیر موجودات زنده بر هم
انواع اکولوژی:
اکولوژی گیاهی
اکولوژی حیوانی
اکولوژی انسانی
سابقه اکولوژی شهری:
در عرصه بین المللی نهادینه شدن اکولوژی شهری با برنامه انسان و بیوسفر (MAB) یونسکو در سال 1971 انجام شد
اصطلاح اکولوژی شهری اولین بار به طور رسمی در سال 1970 تعریف شد . در حالی که محتوای آن قرن‌ها وجود داشته است .
و...
فهرست مطالب:
فصل اول:مفاهیم و سابقه کار در اکولوژی شهری
فصل دوم:جدائی گزینی اکولوژیکی
فصل سوم:گتوهای شهری و جدائی گزینی اکولوژیکی
فصل چهارم:اکولوژی تطبیقی وآسیب شناسی شهری
هدیه محصول:
فایل پاورپوینت مبلمان شهری (19 اسلاید)
تعریف طراحی اکولوژیک زمانی به کار می‌آید که با دید مثبت به آن نگاه کنیم و
تلاش ما رسیدن به طراحی سبز باشد و نه فقط کنارآمدن با محدودیت‌های آن قبل
ازاین کار لازم است که بدانیم آیا معماران و طراحان برای پاسخ دادن به این
پرسش آمادگی دارند؟ جواب آنها به احتمال زیاد منفی است. تقریباً به جز
طراحان منظر، تمامی طراحان به گونه‌ای آموزش دیده‌اند که هیچ پیش زمینه جدی
ای در رابطه با اکولوژی و زیست‌شناسی محیطی ندارند، بنابراین منطقی است که
برای ساخت محیط مصنوع تفکرات ما جهت یابی اساسی و سریعی به سمت طراحی
اکولوژیک پیدا کند.
یکی از جنبه‌های اساسی سیستم‌های طبیعی آن است که اکوسیستم‌ها و تمامی
بیوسفر نسبتاً پایدار و برگشت پذیرند، توانایی سیستم‌های طبیعی در مقابله
با تخریب‌ها و باز گرداندن آنها از شک‌های منظمی که به آنها وارد می‌شود.
اصلی مهم در نگهداری و مدیریت سیستم‌های زنده است. حفظ یکپارچگی و دست
نخوردگی شبکه موجودات، عملکرد و فعالیت‌های آنها درون اکوسیستم و شبکه ایی
که سیستم‌های مختلف را به یکدیگر ارتباط می‌دهند، برای تضمین پایداری و
حیات آنها لازم است. ساده شدن اکوسیستم‌ها و از هم گسیختن شبکه‌های ارتباطی
بین آنها، شکنندگی و آسیب پذیری شدید و غیرقابل جبرانی را برای آنها به
وجود می‌آورد. در تغییرات آب و هوا، شکستن لایه ازن، کاهش تنوع زیستی، افول
شیلات، بروزمکرر طغیان قرمز در دریاها، افزایش سیل‌های ویرانگر و خشکسالی،
شواهد فراوانی بر ناپایداری روزافزون بیوسفر دیده می‌شود.
طراحی اکولوژیک؛ اهمیت تنوع زیستی گونه‌ها را در نظر دارد.
با پیشرفت شهرها، از تعداد گونه‌ها، اندازه و یکپارچگی اکوسیستم‌ها کاسته
شده است و در نتیجه توانایی طبیعت در ایجاد و خلق زندگی جدید کم شده است.
تنها در طی چند شده سرمایه‌ای را که طبیعت در طی میلیون‌ها سال ذخیره کرده و
انباشته بود، به مصرف رساندیم، علاوه بر آنکه قدرت طبیعت در ایجاد
سرمایه‌های جدید، سلب نموده‌ایم، ساختمان سازی برای مثال (پاک سازی اراضی،
کارهای ساختمانی و ...) معمولاً منجر به ساده‌سازی اکوسیستم می‌شود که در
نتیجه از حالتی متنوع به حالتی ساده‌تر تبدیل می‌شود. نتیجه چنین ساده‌سازی
از دست رفتن حالت ترمیم پذیری طبیعت است که می‌تواند مشکلات کوتاه مدت یا
تغییرات دراز مدت، نظیر تغییر آب و هوا را جبران نماید و اغلب چنین حالتی
باعث کاهش انعطاف روابط بین محیط مصنوع و اکوسیستم می‌شود، درعین اینکه
محدودیت‌های اکوسیستم برای سیستم‌های مصنوع بشر می‌افزاید، در نهایت
وابستگی بشر و سیستم‌های ساخت او با عملکرد اکوسیستم‌ها نه تنها کمتر
نمی‌شود که روز به روز هم افزایش می‌یابد. توانایی تحلیل رفته اکولوژیکی به
معنی آن است که فعالیت‌های بشر هم، هر روز محدودتر می‌شود و اختیارات آن
کاسته می‌شود، بنابراین باید محیط طبیعی را احتیاط بیشتری مورد استفاده
قرار داد، بخصوص به حفظ تنوع زیستی آن توجه بیشتری باید نمود.
طراحی اکولوژیک همواره معتقد است که طبیعت آخرین الگو برای همه طراحی هااست.
یک طراح باید نگرش محدود خود رااز طبیعت گسترش دهد تا بتواند در پروژه‌های
خود مفاهیم وسیع تری از اکولوژی محیط را بگنجاند. محیط مصنوع باید در متن
اکوسیستم اطرافش قرارداشته باشد و این نظریه به شدت مورد دفاع اکولوژیست
هاست. به همین ترتیب این اکوسیستم در اکوسیستم‌های بزرگ‌تر سطح زمین قرار
می‌گیرد و در این مطلب هم هر گاه به محیط اشاره می‌شود منظور همین جامعیت
است.
در پروژه‌های طراحی اکولوژیک، همواره باید اکوسیستم‌های منطقه‌ای به عنوان
واحدهایی از اکوسیستم جهانی در نظر گرفته شوند که همگی از اجزای زنده و غیر
زنده تشکیل یافته‌اند که با هم یک اکوسیستم را می‌سازند.
طراحی اکولوژیک؛ مدیریت تأثیرات محیط مصنوع بر اکوسیستم‌ها را بر عهده دارد.
یک طراح باید بداند که تمامی سیستم‌های طراحی شده نظیر سیستم‌های باز،
خروجی دارند. این خروجی‌ها نظیر مواد زاید که خود به اشکال جامد، مایع و
گاز هستند به اکوسیستم‌های اطراف وارد می‌شوند. در بعضی موارد خروجی‌ها به
محیط مصنوع بر می‌گردند و دوباره بازیافت شده مورد استفاده قرار می‌گیرند.
با این حال باز موادی هستند که به ناچار باید به اکوسیستم منتقل شوند تا
دوباره توسط محیط جذب شوند. همان طور که قبلاً به آن اشاره شد، یک سیستم
مصنوع به محیط اطرافش که جذب کننده مواد زاید است، وابسته است؛ بنابراین یک
طراح نمی‌تواند تصور کند که مواد زاید به آسانی و به یکباره از ساختمان
خارج می‌شوند. این طور نیست که این مواد با عبور از مرز محیط مصنوع یک جوری
ناپدید می‌شوند. دیگر زمان آن رسیده که طراحان در این مورد طرز تفکر خود
را تغییر دهند، خروجی‌های ساختمان‌های شهری نظیر آسمان خراش‌ها و دیگر
سیستم‌ها مصنوع باید در جهان اطراف جذب شوند، این ممکن است نیاز به کارهای
اولیه بر روی مواد زاید داشته باشد تا روند جذبشان به سهولت انجام گیرد.
اکولوژی شهری
بین سالهای ۱۸۹۰ تا ۱۹۲۵ پاتریک گدس بیش از همه در مورد مفاهیم اکولوژی
شهری به تحقیق و نظریهپردازی پرداخته است. دراین دوه نظریات مربوط به
هماهنگی و وابستگی بین «شهر و ناحیه» در شهر و استفاده از زمینهای شهری
مورد توجه قرار گرفت. عقاید پاتریک گدس در زمینه «لزوم هماهنگی زندگی
اجتماعی در شهرها» به شدت نظر تئوریسینهای شهری را به خود جلب کرد
وجنبه‌های مختلف اکولوژی شهری بیش از پیش اعتبار یافت. دنباله مطالعات
پاتریک گدس به وسیله محققین معروف این رشته نظیر: مارک جفرسن، پاتریک
ابرکرومبی و لوئیز مامفور ادامه می‌یابد و مسیرهای تازهای در مطالعات شهری و
اکولوژی شهری نشان داده می‌شود. اکولوژی شهری پیش شرطی است که شهرها
بتوانند محیطی متناسب برای زندگی شهروندان خود عرضه نمایند و پیشرفتهای
تکنولوژی فقط همراه با اکولوژی می‌تواند در خدمت شهر قرار گیرد؛ و این هم
امروزه در شهرهای بزرگ و ثروتمند دنیا که قادر به تأمین هزینه‌های آن هستند
پس از آزمایش‌های متعدد به مرحله عمل در آمده است.
