نقشه طرح تفصیلی شهر گرگان
نقشه طرح تفصیلی شهر گرگان
بخشی از مطالب:
گلستان نام جدید سرزمین تاریخی است که در طول تاریخ و تا سده هفتم هجری به
نام ایالت گرگان و از آن پس تا آغاز سده دهم به نام استرآباد و در
نوشته‌های دوران اولیه اسلامی به نام (جرجان) و از اسفند ۱۳۱۶ گرگان نامیده
شده است.
گرگان کنونی تا سال ۱۳۱۶ «اَستَرآباد» یا «استرآباد» نام داشت.گرگان قدیمی
که به عربی جرجان خوانده می‌شد شهری آباد و مهم بود که در نزدیکی گنبد
کاووس امروزی قرار داشته و اینک ویرانه‌های آن در حوالی امام‌زاده یحیی بن
زید قرار دارد. نام فعلی گرگان که جایگزین نام کهنش، استرآباد شده، در
واقع، برگرفته از (جرجان) و گرگان قدیم از شهریور ۱۳۱۶ برای این شهر
استفاده شد.
گرگان از شهرهای شمالی ایران است، آب و هوای معتدل دارد. هرچند تابستان‌های
آن نسبتاً گرم و شرجی است. اقلیم منطقه بسیار گوناگون و متنوع است و کوه،
جنگل و چمنزار، جلگه و دشت، بیابان و شوره‌زار، دریا و خلیج، رودخانه و
تالاب و زمین کشاورزی را شامل می‌شود. شهر گرگان و منطقه پیرامونش که از
نیمه سال ۱۳۷۶ خورشیدی به صورت رسمی به استان گلستان موسوم شده، از یکم دی
ماه ۱۳۱۱ خورشیدی تاکنون به نام گرگان و دشت شهرت داشته‌است.
گرگان دارای سه منطقهٔ شهرداری می‌باشد.شهرداری مرکزی که در مرکز شهر
گرگان؛ شهرداری منطقهٔ یک در خیابان مصطفی خمینی (کوی علی‌محمدی)، منطقهٔ
دو در در بلوار قدس (خیابان چاله‌باغ) و منطقهٔ سه که در خیابان رجایی واقع
شده‌اند.
در زبان پهلوی منطقهٔ گرگان را وُرکان یا وِهرکانه و در زبان یونانی
هیرکانیا (Hyrcania) و در زبان عربی جُرجان می‌گفتند.گرگان از مهم‌ترین
منطقه‌ها در زمینه پژوهش‌ها و کاوش‌های باستان‌شناسی است. در کتاب مقدس
وندیداد اوستا گرگان به عنوان نهمین سرزمین مقدس که اهورامزدا آفریده، ذکر
شده‌است. البته در این نوشتار منظور از نام گرگان همان شهر تاریخی و
باستانی جرجان مخروبه است که در نزدیکی گنبدکاووس قرار دارد.
آثار بدست آمده از تورنگ‌تپه (۱۹ کیلومتری شرق گرگان فعلی) و شاه تپه (۱۶
کیلومتری غرب گرگان فعلی) نشان از حضور و توقف انسان در حدود ۵۰۰۰ سال قبل و
در دوره نوسنگی دارد
نخستین کاوش‌ها در حدود سال ۱۸۴۱ (میلادی) در زیر تپه‌ای مصنوعی در نزدیک
شهر گرگان انجام شد که خزانهٔ معروف استرآباد در آن کشف گردید. کارشناسان
برخی از اشیای موجود در آن خزانه را که شباهت بسیار با کشفیات تپه حصار
دامغان داشته متعلق به هزارهٔ سوم پیش از میلاد و (نزدیک به ۵ هزار سال
پیش) دانسته‌اند.
