تعیین ضخامت سنگ فرش
بخشی از مطالب:
دماهای سنگفرش در زمان اندازه گیری های خمیدگی اندازه گیری می شوند طوری که
خمیدگی ها بتوانند برای یک دمای استاندارد 70 درجه فارنهایت تنظیم
شوند.(21 درجه سانتی گراد) یک روش نمونه برداری تصادفی برای انتخاب حمل های
اندازه گیری های خمیدگی توصیه می شود.
دماها دارای بیشترین تأثیر بر روی سنگفرش های عمق کامل است و تأثیر کاهش می
باید، وقتی که ضخامت بستر گرانولار زیاد می شود. دوره بحرانی عبارت انداز
فاصله ای است که در آن سنگفرش با بارهای سنگین آسیب می بیند. در نواحی یخ
زده، این دوره پس از آب شدن یخ در بهار پیش می آید.
برای تعیین ضخامت مؤثر سنگفرش پیاده روی موجود بر حسب ضخامت HMA، یک یا چند
ضریب تبدیل باید یافت شود. اگر پیاده روی موجود عمق کامل باشد، روش ۱، بر
اساس شاخص سرویس دهی موجود (PSI) روی موجود، می تواند برای تعیین ضریب
تبدیل بکار برود در غیر اینصورت، روش ۲ بر اساس شرایط فردی هر لایه، باید
بکار برود تا ضریب تبدیل هر لایه مشخص گردد.
روش۱: شکل ۱۳٫۲ ضرایب تبدیل C را برای پیاده روهای آسفالت با عمق کامل بر
اساس پیاده رویی موجود در زمان over lay را می دهد، دو منحنی در شکل، تفاوت
در عملکرد را پس از قرار دادن over lay را نشان می دهد. منحنی بالایی، خط
A، پیاده روها را با یک میزان کاهش یافته تغییر در PSI در مقایسه با میزان
تغییر آنها قبل از over lay را نشان می دهد.
منحنی پایینی، خط B، یک میزان تغییر در PSI حدود همان مقدار قبل از over
lay را نشان می دهد و بنابراین تا حدی محافظه کارانه است. انتخاب بین دو
منحنی موضوع قضاوت و تجربه است. ضرایب تبدیل نشان داده شده در شکل ۱۳٫۲ فقط
برای HMA بکار می رود.
اگر مخلوط های آسفالت امولسینهای شده استفاده شوند، ضرایب اکی والان نشان
داده شده در جدول ۱۳٫۲ باید استفاده گردد. ضخامت مؤثر هر لایه موجود با ضرب
کردن ضخامت واقعی هر لایه در ضریب تبدیل و ضریب اکی والانسی مناسب بدست می
آید. کل ضخامت مؤثر توسط
جمع کردن ضخامت مؤثر مجزایی تمام لایه های سنگفرش بدست می آید:
