پاورپوینت نظریه های برنامه ریزی شهری
پاورپوینت نظریه های برنامه ریزی شهری
بخشی از مطالب:
برنامه‌ریزی شهری یک علم میان‌رشته‌ای است، برنامه‌ریزی شهری حرفه‌ای است
در حوزهٔ عمومی و با هدف ارتقای کیفیت زندگی شهروندان به ویژه در مورد
مسایل شهری همچون حمل و نقل، کاربری زمین و مطلوبیت‌های زیست‌محیطی.
شهر؛ سکونتگاهی، نسبتاً بزرگ و دائمی است.
شهر، مکانی با تراکم بالای جمعیت و مرکزیت سیاسی، اداری و تاریخی است که در
آن، فعالیت اصلی مردم، غیر کشاورزی است و دارای مختصات شهری بوده که از
طریق دولتی محلی، اداره می‌شود.پاورپوینت نظریه های برنامه ریزی شهری
شاخصهای تفکیک شهر از روستا، عبارت است از:
وسعت
وضعیت و نوع فعالیت اقتصادی
درجه اشتغال و قشربندی اجتماعی
درجه پیچیدگی روابط و مناسبات
چگونگی بهره‌گیری از نهادهای اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی
میزان و ترکیب جمعیت
شهرک به شهرهای کوچک اطلاق می‌شود، امّا با توجه به گسترش شهرها به
محله‌هایی که به شکلی از محله‌های دیگر متمایز هستند (از نظر شهرسازی،
جمعیت ساکن در آنها و…)، گاه از پیشوند «شهرک» برای نام گذاری آنها
استفاده می‌شود، مانند: شهرک غرب، شهرک اکباتان، شهرک ویلایی زیتون تهران.
رشد سریع جمعیت و مهاجرت روستاییان به شهرها طی سالیانی دراز علت اصلی
توسعه بی‌رویه و به دنبال آن تراکم بیش از حد ممکن در شهرهای بزرگ گردید.
بدین لحاظ با توجه به اینکه سرمایه‌گذاری بر روی اینگونه شهرها (طی
بررسی‌های به عمل آمده) از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نمی‌باشد و از طرفی
مواجه با مشکلات عدیده می‌گردد و نیز ایجاد زیر ساختها با تکنولوژی و
سیستمهای مدرن امروزی غیرممکن به نظر می‌رسد.پاورپوینت نظریه های برنامه
ریزی شهری
برنامه ریزی شهری، امکان آن فراهم شد که گونه بندی های موجود از نظریه ها و
رهیافت های برنامه ریزی را در سه دسته جای داد. دسته نخست در بر دارنده
چهار روایت متفاوت نظریه های دو سطحی برنامه ریزی است. دسته دوم، دو شکل
متفاوت گونه بندی چهار گانه نظریه های برنامه ریزی، و دسته سوم یک گونه
بندی پنج گانه از نظریه های برنامه ریزی را در بر می گیرد. با توجه به گونه
بندی های موجود و ضمن مرور حجم گسترده متون نظری برنامه ریزی، امکان نهادن
نظریه های برنامه ریزی و رهیافت های هم خوان با آنها در یک دسته بندی جامع
نگر سه گانه فراهم شد. در دسته نخست، نظریه ها و رهیافت های قراردادی
برنامه ریزی، که در جوامع گوناگون مورد پذیرش قرار گرفته و به شیوه رایج
کار بست برنامه ریزی تبدیل و به عمل برنامه ریزی نزدیک شده اند، قرار می
گیرند. دسته دوم را می توان تحت عنوان “نظریه های ریشه ای یا بنیادی برنامه
ریزی” و دسته سوم را نظریه های نوین یا نظریه های که از اوایل دهه 90
میلادی به این سو پدید آمده اند، مطرح نمود. آنچه از مرور نظریه ها و
رهیاقت های برنامه ریزی، به ویژه برنامه ریزی شهری، می توان نتیجه گرفت
آنست که نظریه پردازی برنامه ریزی با وجود ابهامات. آشفتگی های نظری و گونا
گونی دیدگاه ها، پایه های شناخت شناسی و نظریه ها، هنوز به پایان راه خود
نزدیک نشده است.
